Tijdens het schrijven van mijn scriptie voor de Tarot Masters opleiding verdiepte ik mij weer eens in de klassieke filosofie. Ik had namelijk besloten dat ik de oorsprong van de wijsheid in de Tarot zou vinden. Hiervoor was ik teruggegaan naar de tijd van het ontstaan van het eerste echte Tarot Deck : De vroege Renaissance (1423). Een belangrijk kenmerk van de Renaissance was dat men op allerlei gebieden terug ging grijpen naar de klassieke Romeinse en Griekse filosofen.
Ik had er iets van op school gehad, maar dat was natuurlijk al lang weggezakt. Wat ik bijvoorbeeld niet (meer) wist, was dat filosofie in de oudheid voornamelijk praktisch was; Het ging om normen en waarden en het vinden van het antwoord op de vraag: “hoe moet ik leven?” Het woord “Levenskunst” komt hiervandaan. Eigenlijk is het gewoon een heleboel “dingen die mijn moeder altijd zei” bij elkaar (ook wel “aforismen” genoemd). Joep Dohmen – die hele leuke filosofie boeken heeft geschreven – drukt zichzelf iets beter uit dan ik, zijn definitie van filosofie is:
“Een samenhang van denken en leven, leven en denken. Eet als mens, drink als mens, neem deel aan het sociale leven, leer met hoon en smaad omgaan en duld andere mensen”
De Griekse filosoof Socrates staat aan het begin van deze praktische manier van tegen het leven aan kijken. Na hem kwamen nog een aantal denkers die een soortgelijk “levensmodel” hebben gemaakt: o.a. Plato, Aristoteles, Epicurus, de Stoa, de cynici en de sceptici. Zoveel wijzen hebben geprobeerd een theorie of concept te maken over hoe te leven, dat de zoektocht naar het geheim van het leven als archetype an sich beschouwd kan worden.
Tijdens het lezen over het werk van de oude Griekse filosofen zag ik meerdere keren de Tarot kaarten voor me. Ik werd er echt super enthousiast van! Ook leerde ik dat er grofweg 2 stromingen te onderscheiden zijn, namelijk die met een “spiritueel” of transcendent uitgangspunt (o.a. Plato en Zeno) en zij die een meer mensgericht waren (o.a. Aristoteles en Epicurus). Dit verklaart natuurlijk ook waarom in de Renaissance deze twee “richtingen” (humanisme en alchemie/occultisme) verder zijn gaan uitgroeien. Het werk van een aantal klassieke filosofen heb ik al vluchtig met een Tarot bril op bekeken. Maar ik ben nog lang niet klaar. Het leuke is dat je vanaf Socrates nog een paar honderd jaar vooruit kan met dit onderwerp.
Tarot gaat over het krijgen van inzichten, met name over jezelf. Over wat je wilt, wat je voelt, wat je denkt, wat je kunt en wat belangrijk voor jou is. Het lijkt heel makkelijk maar je hebt nogal een blinde vlek als het over jezelf gaat. En ook al kun je elkaar helpen dan nog moet je ook zelf aan de bak om deze inzichten te krijgen, omdat wat goed en belangrijk voor de 1 is, niet per se goed en belangrijk voor de ander hoeft te zijn.
Dit is iets dat Socrates al probeerde wijs te maken aan zijn tijdgenoten. Men had destijds moeite met deze zienswijze en nu nog steeds. Degenen die wel weten wat ze willen, voelen of denken, willen dit ook aan anderen opdringen. Degenen die het niet weten, denken dat ze willen wat anderen doen. Sommigen denken dat er niks te willen is. Of dat je niks mag willen. “Het goede leven” is voor sommigen alleen maar genieten, voor anderen is een “goed leven leiden” hetzelfde als zichzelf altijd maar wegcijferen voor anderen.
De filosofen uit de klassieke oudheid probeerden allemaal te beschrijven wat “een goed leven” inhield en konden het meestal niet eens worden over de extremen en of er een “juist midden” bestond. Elke medaille heeft 2 kanten. En het midden lijkt heel erg saai, maar probeer er maar eens netjes uit te komen! Het is heel leuk om te zien hoe die extremen (en die moeilijke balans) in de Tarot gesymboliseerd worden en ik ga het lekker allemaal uitpluizen en opschrijven!
Check!
Wat een heerlijke site, inspirerend en wil zeker snel een consult