Tijdens mijn zoektocht naar de wijsheid in de Tarot was ik op het punt gekomen dat ik het niet meer zo zag zitten. Ik was vertrokken bij de archetypen en het collectief onderbewustzijn van Carl Jung en was terug gegaan in de tijd. Via theosofen, alchemisten, middeleeuwse Humanisten, Tempeliers, klassieke Romeinen en Grieken, en het oude testament was ik bij de oude Egyptenaren terecht gekomen (het ging in het echt niet zo netjes op volgorde, maar meer kris kras). Ik was van plan om de Egyptische goden min of meer te “plotten” op de tarotkaarten en had daarom de encyclopedie van de Egyptische goden aangeschaft.
Maar het waren er 1200 en sommige goden werden gerepresenteerd door weer een aantal andere goden. Ook was dat niet te vangen in een excel sheet, want die goden bleken de ene keer voor god X aangezien te worden en de andere keer voor god y. Ik bedacht mij hoe het toch kon dat het voor die mensen die toen leefden allemaal duidelijk was welke goden er wanneer werden bedoeld. Alhoewel… was dat eigenlijk wel zo?
Deden mensen net alsof ze het begrepen en lieten de priesters (die het zelf ook niet begrepen) maar kletsen als ze tegenstrijdigheden verklaarden? Of begrepen ze het intuïtief, zoals kinderen intuïtief weten wat de moraal van een sprookje is? En hoe zit het eigenlijk met “nieuwe” religies en bijbehorende rituelen die vandaag de dag nog steeds worden uitgevoerd in kerken en moskeeën?
Lees verder “De geschiedenis van het (on)bewuste”