Gedicht voor tarotkaart 6 van kelken

1 van mijn lievelingsgedichten is “When You Are Old” van William Butler Yeats. Yeats was lid van de Hermetische Orde van de Golden Dawn en zijn werk is doordrenkt met theosophie, mystiek en occultisme. Bij dit gedicht moet ik altijd denken aan de Tarotkaart 6 van Kelken die een soort nostalgische melancholie uitstraalt. Heerlijk!

When You Are Old

W. B. Yeats, 1865 – 1939

When you are old and grey and full of sleep,
And nodding by the fire, take down this book,
And slowly read, and dream of the soft look
Your eyes had once, and of their shadows deep;

How many loved your moments of glad grace,
And loved your beauty with love false or true,
But one man loved the pilgrim soul in you,
And loved the sorrows of your changing face;

And bending down beside the glowing bars,
Murmur, a little sadly, how Love fled
And paced upon the mountains overhead
And hid his face amid a crowd of stars.

Wat de Dwaas in zijn hart zegt

Laatst kwam ik dit toevallig tegen. Totaal ongewild slaat men de spijker op zijn kop! De Dwaas heeft geen god nodig want hij heeft alles in zijn knapzak. Hij vertrouwt op zichzelf en zijn instinct en zal daardoor een hoop avonturen beleven en een hoop lessen leren.

Ik ben nu wel heel nieuwsgierig geworden naar Psalm 14:1 dus ik ga eens even uitzoeken uit welke bijbel dit komt. Wie weet zit er wel een leuk projectje aan vast!

Gedicht over de elementen

Tijdens het zoeken naar wat de “oude” alchemisten over de elementen te vertellen hadden, kwam ik in boek 1 van Agrippa’s occulte filosofie een stukje tegen uit een gedicht van Publius Vergilius Maro, een beroemde Romeinse dichter die leefde van 70 to 19 voor christus. Erg mooi en erg van toepassing.

Lees verder “Gedicht over de elementen”

Een mooi gedicht over De Dood

Ik las pas een mooi gedicht dat precies past bij Tarot Kaart nummer XIII De Dood. Helaas heb ik niet onthouden wie het heeft geschreven dus ik kan dat er niet bij vermelden en ook niet zoeken of diegene nog meer mooie Tarot gedichten heeft gemaakt. Maar ik wil het zeker onthouden dus plaats ik het hier.

What if death were not a thief,

but rather, a set of wings

whose warm feathers could lovingly sweep us

into the place where souls find rest?

What if death were not a cruel blade,

cutting our lives from the vine?

What if death were a shelter, a place to preserve love

in the velvet expanse of its wings,

keeping it safe from life’s storms?

What if death were not a matter of decay,

but rather, a process of shifting energy, a soul’s journey

from its flesh-bone home to its new address in eternity’s embrace?

What if death did not taste like salty tears,

but rather, like the dew in a garden

where love and peace bloom

forever?